ការកកើតកំណាព្យខ្មែរ

២/នៅសម័យអង្គរកំណាព្យខ្មែរកើត៥បទទៀត ដែលបុរាណលោកប្រើក្នុងរឿងរាមកេរិ៍្ត។ ប៉ុន្តែនៅ​សម័យនោះកំណាព្យទាំង៥នេះមិនទាន់មានឈ្មោះទេ។ មកដល់សម័យក្រោយអង្គរ ទើបអ្នកប៉ាង
ឫអ្នកបង( អ្នកប់ង) គាត់ដាក់ឈ្មោះថា«បទកាកគតិ,បទព្រហ្មគីតិ,បទពំនោល,បទភុជង្គលីលា និង
បទបន្ទោលកាក ( ឯកសារខ្លះថាពំនោលកាក និងឯកសារខ្លះទៀតថា បទបណ្ឌោគតិ) »។
៣/ក្រោយសម័យអង្គរ ( ចែកជាពីរសម័យកាល)
ក/នៅសម័យកាលលង្វែក ឬឧដ្តុង្គ(ជាសម័យច្របូកច្របល់ក្រោយពេលបោះបង់ចោលអង្គរ)
កំណាព្យកើត១បទទៀតគឺ បទពាក្យ៦ ដែលបុរាណលោកប្រើក្នុងរឿងរាមកេរិ៍្ត ( ស្នាដៃបន្ត )។
ខ/សម័យចតុមុខ
កំណាព្យជាមូលដ្ឋានគ្រឹះមាន៦បទគឺ «បទពាក្យ៧,បទពាក្យ៨(សរសេរបាន៥បែប),បទពាក្យ៩,
បទពាក្យ១០,បទពាក្យ១១ និងបទពាក្យ១២។ ក្រៅពីបទលើកឡើងដូចខាងលើគឺជាបទបំប្លែង
ឬបំបែកចេញពីកំណាព្យមូលដ្ឋានគ្រឹះទាំងអស់។ល។
  សរុបមកកំណាព្យខ្មែរយើងរបៀបនិពន្ធ( សរសេរ ) មាន៧៦បទ។ ស្រាវជ្រាវឃើញ៧៤បទនិង
នៅបាត់២គឺបាត់បទទន្សាយទីសទៀស និងបទមាន់ទឹកបណ្តើរកូន។ល។
                                                                     សិក្សាសាវជ្រាវនិងរៀបរៀងដោយ វ៉ែន សុន