កំណាព្យ ចិត្តចងចាំ

                                     បទពាក្យ៧

អក្ខរាចាចែងថ្លែងឈឺចាប់            ស្រែកប្រាប់មិត្តញាតិជាតិជួយចាំ

ត្បូងចបដំបងផងគុកកម្ម             បណ្តាំកវីស្តីរឿងខ្មែរ។

ប៉ុលពតពាលខ្លៅខ្មៅស្លៀកពាក់   ទាត់ធាក់បាញ់កាប់ស្លាប់ហូរហែ

បីឆ្នាំម្ភៃថ្ងៃប្រាំបីខែ                      ចោទខ្មែរជាខ្មាំងទាំងកម្ពុជា។

ទុកមិនចំណេញ-ចេញមិនខាត    ពាក្យត្មាតប្រមាថខ្មែរគ្រប់គ្នា

បាត់សិទ្ធិជាមនុស្សរបបវា            គ្រប់គ្រាភ័យភិតគិតរឿងស្លាប់។

បបរមួយកាថ្លាយល់ទឹក              យប់ព្រឹកសម្រុកការគាស់កាប់

ទាំងគ្រុនហើមហត់មាត់ខ្លាចស្លាប់ ជួយស្តាប់ប្រាប់ប្អូនកូនចៅខ្មែរ។

ត្រូវមានកំហឹងខឹងខ្ពើមស្អប់         តែកប់គំនុំទាំងក្រុងស្រែ

សាមគ្គីសាងជាតិញាតិជួយថែ     ខ្មែរស្រឡាញ់ខ្មែរសុខរៀងអើយ៕៚

                                               ថ្ងៃទី១ ខែធ្នូ ឆ្នាំ១៩៨៤

                                               និពន្ធដោយ វ៉ែន សុន