សេចក្តីជូនដំណឹង

                                 ក្នុងនាមវិទ្យាស្ថានអភិវឌ្ឍធនធា ( RDI )
     យើងខ្ញុំនឹងបើកវគ្គបណ្តុះបណ្តាលអ្នកនិពន្ធ មានពីរវគ្គគឺ៖
១/វគ្គសៅរ៍ , អាទិត្យ នឹងចាប់ផ្តើមបើកនៅថ្ងៃសៅរ៍ទី ២ ខែមីនា ឆ្នាំ២០១៣   
    " ក្នុងមួយសប្តាហ៍ រៀន២ថ្ងៃគឺថ្ងៃសៅរ៍ និងថ្ងៃអាទិត្យ ។ ក្នុងមួយថ្ងៃរៀន៣ម៉ោង
រយៈពេល៣ខែ"។ ( ០២.០៣.២០១៣ ដល់ ០២.០៦.២០១៣ )។
ពេលរៀន៖
 គឺព្រឹកចាប់ផ្តើមពីម៉ោង ៨,៣០ ដល់ម៉ោង ១០,០០ ។
ពេលរសៀលពីម៉ោង   ១៤,៣០ ដល់ម៉ោង ១៦,០០។           


២/វគ្គចន្ទ ,​ សុក្រ នឹងចាប់ផ្តើមបើក នៅថ្ងៃពុធទី ៦ ខែមីនា ឆ្នាំ២០១៣
" ក្នុងមួយសប្តាហ៍ រៀង៥ថ្ងៃ ពីចន្ទដល់សុក្រ។ ក្នុងមួយថ្ងៃរៀន ១,៣០
រយៈ៣ខែ"។ ( ០៦.០៣.២០១៣ ដល់ ០៥.០៦.២០១៣ ) ។
ពេលរៀន៖

អំពីមុខវិជ្ជាដែលនឹងត្រូវបង្រៀនគឺ៖

១/ផ្នែកអក្សរសិល្ប៍  1.និពន្ធកំណាព្យ ( ឧបទេសកថា,ល្បើក និងប្រលោមកំណាព្យ )
                                 2.និពន្ធរឿងទូទៅ ( រឿងខ្លីសម្រាប់កុមារ និងប្រលោមលោក)
២/ផ្នែកភ្លេង              1.របៀបនិពន្ធទំនុក ( Parole )
                                 2.អក្សរភ្លេងអន្តរជាតិ ( Solfege )  និង​ ទ្រឹស្តីនៃអក្សរភ្លេង។ល។
                                 ​( ឧ.អំពី តុង TON​ # & b និងចង្វាក់ CADANCE ពេលប្រគំ )។ល។
បង្រៀនដោយខ្ញុំ វ៉ែន សុន
*បើមានចម្ងល់ផ្សេងៗទាក់ទងនឹងការបើកវគ្គនេះ ឬក្នុងBlogspot នេះក្តី សូមទាក់ទងមក
011 877 478 or 086 868 846
Emai :  venson_pw@yahoo.com

                           កំណាព្យ ចិត្តចងចាំ

                                     បទពាក្យ៧

អក្ខរាចាចែងថ្លែងឈឺចាប់            ស្រែកប្រាប់មិត្តញាតិជាតិជួយចាំ

ត្បូងចបដំបងផងគុកកម្ម             បណ្តាំកវីស្តីរឿងខ្មែរ។

ប៉ុលពតពាលខ្លៅខ្មៅស្លៀកពាក់   ទាត់ធាក់បាញ់កាប់ស្លាប់ហូរហែ

បីឆ្នាំម្ភៃថ្ងៃប្រាំបីខែ                      ចោទខ្មែរជាខ្មាំងទាំងកម្ពុជា។

ទុកមិនចំណេញ-ចេញមិនខាត    ពាក្យត្មាតប្រមាថខ្មែរគ្រប់គ្នា

បាត់សិទ្ធិជាមនុស្សរបបវា            គ្រប់គ្រាភ័យភិតគិតរឿងស្លាប់។

បបរមួយកាថ្លាយល់ទឹក              យប់ព្រឹកសម្រុកការគាស់កាប់

ទាំងគ្រុនហើមហត់មាត់ខ្លាចស្លាប់ ជួយស្តាប់ប្រាប់ប្អូនកូនចៅខ្មែរ។

ត្រូវមានកំហឹងខឹងខ្ពើមស្អប់         តែកប់គំនុំទាំងក្រុងស្រែ

សាមគ្គីសាងជាតិញាតិជួយថែ     ខ្មែរស្រឡាញ់ខ្មែរសុខរៀងអើយ៕៚

                                               ថ្ងៃទី១ ខែធ្នូ ឆ្នាំ១៩៨៤

                                               និពន្ធដោយ វ៉ែន សុន

                         

                             កំណាព្យ     មាគ៌ាឈ្នះៗ

                                          បទពាក្យ៧

-ប្រាំពីរមករាឆ្នាំរំដោះ                         ភ្នំពេញខ្ទេចអស់ដូចក្រុងខ្មោច

 ស្ងប់ស្ងាត់ជ្រងំធុំអសោច                   អគារហិនហោចគ្រប់ទិសទី។

-ធនាគារជាតិព៌ណក្រហម                  ផ្លូវអមបាត់ក្បាលនាគទាំងពីរ

 ប៉ុលពតបំផ្លាញសល់ធរណី               ក្រុងធ្លាប់មូលមីរយប់ងងឹត។

-អារាមសល់ខ្លះខ្វះព្រះសង្ឃ               អ្នកខ្លះឯកអង្គដើរព្រួយគិត

 ខំផ្សាយដំណឹងរកញាតិមិត្ត               រឿងពិតជញ្ជាំងជាអក្ខរា។

-កាលសម័យរដ្ឋកម្ពុជា                       ដៃម្ខាងការពារដែនសីមា

 ដៃម្ខាងកសាងជាតិសាសនា              ផ្តើមសាងរដ្ឋាដៃទទេ។

-រហូតមានផ្លូវស្ពានអាកាស                ស្ពានច្រើនដេរដាសឆ្លងទន្លេ

 កូនបានទៅរៀនទាំងយើងគេ            ស្ពានកើតកើនទ្វេច្រើនជាងជាក់។

-ស្ពានជ្រោយចង្វាច្បារអំពៅ   ​            ព្រែកក្តាមព្រែកព្នៅព្រែកតាមាក់

 ស្ពានគីហ្ស៊ូណាចារបញ្ជាក់                ពីនាក់មិត្តភាពជប៉ុន-ខ្មែរ។

-ស្ពានខេត្តស្ទឹងត្រែងវែងល្អស្រស់       ជិតកោះគ្របបាយឆ្លងហូរហែ

 ស្ពានខេត្តកោះកុងសីមាផែ              ទីស្នេហ៍នាងភឹមនិងឃុនផែន។

-ដូច្នេះទើបកើនពួកទេសចរណ៍          ចូលមកកុះករច្រកជាយដែន

 មាគ៌ាឈ្នះៗតេជោសែន          បត់បែនបានខ្មែរសុខថ្កើងថ្កាន៕៚

                                            ថ្ងៃទី១៧ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១២

                                                និពន្ធដោយ វ៉ែន សុន

                       ទីប្រឹក្សាគណៈកម្មការកណ្តាលនៃសមាគមអ្នកនិពន្ធខ្មែរ

 

                         កំណាព្យ  ខ្លែងហោះត្បិតខ្សែ

                                      បទកាកគតិ

ខ្លែងហោះត្បិតខ្សែ          ខ្លែងក្រដាសខ្មែរ             មិនមែនបក្សី  ខ្លែងធំខ្លែងតូច               ខ្លែងចាស់ខ្លែងថ្មី ​​       ខ្មែរក្មេងប្រុសស្រី

                                    បានបីបង្ហោះ។

ខ្លែងហោះត្បិតខ្សែ         ខ្លែងក្រុងខ្លែងស្រែ      មានខ្សែទាំងអស់

ខ្លែងឯកហោះខ្ពស់         ពីរោះស្រណោះ       ព្រោះខ្សែវែងសោះ

                                   ទើបហោះជួបខ្យល់។

ខ្លែងហោះត្បិតខ្សែ       ខ្លែងតូចធំដែរ             បានហោះឥតខ្វល់

ខ្សែវែងខ្លីខ្លះ   ​            ដែលម្ចាស់បានផ្តល់  ខ្លែងហោះគ្មានសល់

                                ទាបខ្ពស់ព្រោះខ្សែ ៕៚

                             ថ្ងៃទី ៣១ ខែ សីហា ឆ្នាំ ២០០៧

                                    និពន្ធដោយ វ៉ែន សុន

             ទីប្រឹក្សាគណៈកម្មការកណ្តាលនៃសមាគមអ្នកនិពន្ធខ្មែរ

                ទំនុកច្រៀង" សាវតារខ្មែរ " តើនរណាជាអ្នកនិពន្ធ?

កន្លងមកមានមតិជាច្រើនយល់ច្រឡំថាបទសាវតារខ្មែរ(គេថាបទពង្សាវតារខ្មែរទៅវិញ)
ថាជាស្នាព្រហស្តសម្តេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត ព្រះអង្គនិពន្ធ គឺជាមតិខុសឆ្គង។
តាមពិតបទនេះ " ទំនុកច្រៀងនិពន្ធដោយលោក នួន កន  " បទភ្លេងបុរាណឈ្មោះ
" បទស្រីខ្មែរត្បាញ" ។ លោក នួន កន ជាគ្រូបង្រៀន ធ្វើការនៅមន្ទីរចាត់ការនៃក្រសួង
គរុកោសល្យភ្នំពេញ។ទំនុកច្រៀងបទសាវតារខ្មែរដែលជាស្នាដៃរបស់លោក នួន កន
នេះ គឺនៅក្នុងចំណោមទំនុកច្រៀងរបស់លោកទាំង ១៦ បទ ក្នុងសៀវភៅ
" កម្រងសិល្បៈសិក្សា " ប្រកាសពីក្រសួង ពីថ្ងៃទី ៩ ធ្នូ ឆ្នាំ ១៩៥៨ ចុះហត្ថលេខាដោយ
លោក ចៅ​ សេង។ បទសាវតារខ្មែរ នេះនៅទំព័រទី២៤(ជាអក្សរភ្លេង)និងទី២៥ជាទំនុក។
លោក នួន កន បានបញ្ជាក់ថា" សៀវភៅកម្រងសិល្បៈសិក្សានេះ កើតឡើងដោយមាន
លោកលី គឹមអួង និងលោកឌីណាស្យូ ហៅសែម​ ជួយសរសេរអក្សរភ្លេង។
លោកហង្ស ធន់ហាក់ ជួយសរសេរទំនុកច្រៀង" ។

                                                                  ស្រាវជ្រាវឯកសារដោយ
                                                                              វ៉ែន សុន

ថតជាមួយលោកបណ្ឌិតសាស្ត្រាចារ្យ គឹម ពេជ្រពីនន់

ព្រឹទ្ធបុរសមហាវិទ្យាល័យសិល្បៈនាដសាស្ត្រ

កាលពីថ្ងៃបវេសនកាល២០១២-១៣

​​                                    ឧកញ៉ាសុត្តន្តប្រីជា ឥន្ទ

​​​​​​                                         ១៨៥៩ - ១៩២៤

ជីវប្រវត្តិសង្ខេបៈ

កវី ឥន្ទ កើតពីឆ្នាំ ១៨៥៩ នៅរការកោង ស្រុកមុខកំពូល ខេត្តកណ្តាល

មាតានាម មុំ បិតានាម បញ្ចង់កែ​ ជាកសិករ និងជាអាចារ្យវត្ត

អាយុ ៣៧ ឆ្នាំ កវីឥន្ទ បានសិក្ខពីផ្នួស មានគ្រួសារនៅ បាត់ដំបង

លោកអនិច្ចកម្ម នៅឆ្នាំ ១៩២៤ ។

ស្នាដៃៈ

-គតិលោក (បោះពុម្ពដោយពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យ)

-និរាសនគរវត្ត ជាពាក្យកាព្យ       ​- ដ -

-រឿងអំបែងបែក  (ជាសាស្ត្រាស្លឹករឹត)

-បឋមសម្ពោធិ    ( ជាក្រាំង )

-លោកនីតិបករណ៍ ជាពាក្យកាព្យ

-សុភាសិតច្បាប់ស្រី ( បោះពុម្ពដោយពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យ )

-ក្បួនមេកាព្យ

-និងស្នាដៃជាច្រើនទៀត បូករួមមាន ៤៤ ស្នាដៃ។

អត្ថបទដកស្រង់ពីស្នាដៃ និរាសនគរវត្តៈ

-គយគន់ឋានស្ពានថ្មតប្រដិត    មានក្តារថ្មដាសដិតប្រកិតគោក

 ទោះដំរីបរជាន់ក៏គ្មានយោគ     ឥឡូវជ្រោកស្រុតខ្លះតែដើរបាន។

-បង្កាន់ដៃឆ្នៃរូបវាសុក្រី             ដប់សិរសីដូចស្និតជិតជុំប្រាណ

 បើកពពាឡើងពព្លាក់ហាក់ហាវហាន សម្តែងប្រាណព្រួញរូបជាមួយគ្នា។

-មើលនាគរាជអង់អាចអំណាចស្ញែង  ខ្លួនក៏វែងក្បាលក៏វក់តាមទ្វារា

 លូនលើស្ពានមានជើងកល់គង្គា       កន្ទុយបែកញែកគ្នាតាមធ្លាផ្លូវ។ល។   

 
                                             ​​នេះជារូបថតខ្ញុំ វ៉ែន សុន កាលពីអាយុ២២ឆ្នាំ